Well it's been ages since i wrote on this Blog. After coming back from Moldova a lot of changes took place in my life. Well some good, some bad. Kayaking is still the main part and since a few months i did add guitarlessons to it as well.
Anyway overhere (sorry, in Dutch) a artickle for our newsletter from the kayakclub. It's about the old days and the new modern days of kayaking.
Den ouden EGKV handboekh.
In den blauwdrukh vhan het opleijdingsboekh voor Kanovaarenden van AchthienAchtenderthig. beschreef men:
Men houde de peddel met den rechterhantdh onwrickbaer vasth, opdat men zo een vasdten handth nodigh heeft om voruith te vaahren. ……
Dit was de instructie die men ten tijde van de Jongens van WillemsZoon aanhield. De club heette destijds. Den Eersthen Groningher KanoVereeniging. En was gevestigd Aan den Randen van het Elsborger onland, oftewel de NoordWesthoek van het huidige Paterswoldse Meer. Zijn de tijden veranderd?
Reeds in die tijd wou men in clubverband peddelen en werd er op techniek geprobeerd te varen. Of zoals men zo mooi zei;
TER LERING ENDE VERMAAECK.
Zondag 16 augustus 2009 zal de boeken ingaan als de Tocht der Tochtjes. Maar liefst twee maal vijf kilometer zal moeten worden afgelegd.
Nicolien had hiervoor een nieuwe wing peddel aangeschaft, Bart had het neopreenpak aangetrokken en Allard had de handschoenen aan getrokken. Marlies had voor de zekerheid maar een zeekano meegenomen en Dinie had de pols reeds in het gips gezet om maar geen kraakpols op te lopen.
Robbert en Jörgen (dat ben ik) hadden de spatzeilen maar hoog opgetrokken, terwijl ik zelf mijn hoedje nog maar eens aansnoerde. Want nu moest het gebeuren. kortom een barre tocht bij 25 graden boven nul.
Na vertrek vanaf de Loods zat de TomTom achterin bij Robbert: Allard vertelde feilloos waar we heen moesten. Kijk daar kan een Plezante vrouw met Flaamsche Swoele Stem niet tegen op. Op naar Niehove. Hier werd in de haven eerst maar eens koffie met cake ingenomen om toch goed beslagen aan de tocht te beginnen.
Daarna te water in een metersdikke soep van groen en nog meer groen.
Nicolien gaat als de brandweer met haar nieuwe peddel en we moeten haar zo een halt toeroepen, anders komt er een versnelling in the nauwe planning van deze meermaal vijf kilometer buffelen. WE mogen de krachten niet meteen verspillen in den beginne.
Het waait hard maar we gaan ervoor. We komen langs Pamazielje en dan volgt een uitspraak van Bert……Met houde de peddelsteel onwrikbaar vast.
Marlies steigert en een vergadering voor de instructeurs is al bijna een feit: Wie heeft je dit geleerd???
Misschien was het oud Hollands of werd de instructie verkeerd geïnterpreteerd. maar we weten nu in elk geval dat een peddel met zoveel kracht vast houden met je rechterhand uit de boze is. Al laat Den oudhen EGKV handboekh anders sien.
Hierna blijkt het al beter te gaan en word de hand losser om de steel heen gedaan, we gaan als de wind.
Nu en dan kijken we even over het land en na nog even door doorbijten komen we op het Kommerzijlsterdiep. Hier gaan we onder de brug door en belanden in een wel heeel stil Kommerzijl. Een paar kinderen is het enige wat we horen. De plaatselijke kroeg is open maar toch ook weer dicht. Een kleine wandeling volgt en al gauw zijn we uitgewandeld. Kommerzijl lijkt ten dode opgeschreven, er staan de wereld huizen te koop. Ikzelf durf niet verder te lopen, zo meteen vallen we van de wereld af.
Terug maar weer naar Niehove. We hebben de wind in de rug en gaan als een speer. Al gauw hebben we de kerktoren al weer in het zicht en besluiten toch nog maar even pauze te houden. Even bijkomen van een monstertocht en de krachten verdelen voor dat het laatste stuk moet. We drijven snel met de wind de goed richting op. Marlies demonstreert nog een snelle sleep aan de voorboeg en zo komt de haven in zicht.. Wat een tocht: De voorbereiding is het halve werk, of was het meer-werk?
WE binden de boten op en gaan op verkenning bij het dorp. Appeltaart met Zahne hebben ze ook hier en al snel zitten we lekker op het terras. Daarna snel de kerk in om te biechten dat we hebben gezondigd aan alweer Appeltaart!
Daarna lopen we nog een eindje buiten het dorp en komen wat Quessant schapen tegen, half geit/half schaap lijkt het. Mooie beesten om te zien. Daarna gaan we nog even de ring van Niehove op. Dit terpdorp is een radiaaldorp, gebouwd op een verhoging, zodat men droge voeten hield bij opkomend water.
Daarna gaat het huiswaarts naar den Club. Waar men den Kanoos in den Loodshe neder zal leghen, zodath deze kan bekomen van wer eenh geslaagdhen togcht.
Is er veel veranderd over de jaren?? Waren de boten vroeger van hout, nu zijn ze van polyester. Een dikke wollen trui is nu een hightech millimeter dun sofsshell. De peddel houden we nog steeds vast…niet meer zo onwrickbaer maar nog steeds met vaste hand.
In den blauwdrukh vhan het opleijdingsboekh voor Kanovaarenden van AchthienAchtenderthig. beschreef men:
Men houde de peddel met den rechterhantdh onwrickbaer vasth, opdat men zo een vasdten handth nodigh heeft om voruith te vaahren. ……
Dit was de instructie die men ten tijde van de Jongens van WillemsZoon aanhield. De club heette destijds. Den Eersthen Groningher KanoVereeniging. En was gevestigd Aan den Randen van het Elsborger onland, oftewel de NoordWesthoek van het huidige Paterswoldse Meer. Zijn de tijden veranderd?
Reeds in die tijd wou men in clubverband peddelen en werd er op techniek geprobeerd te varen. Of zoals men zo mooi zei;
TER LERING ENDE VERMAAECK.
Zondag 16 augustus 2009 zal de boeken ingaan als de Tocht der Tochtjes. Maar liefst twee maal vijf kilometer zal moeten worden afgelegd.
Nicolien had hiervoor een nieuwe wing peddel aangeschaft, Bart had het neopreenpak aangetrokken en Allard had de handschoenen aan getrokken. Marlies had voor de zekerheid maar een zeekano meegenomen en Dinie had de pols reeds in het gips gezet om maar geen kraakpols op te lopen.
Robbert en Jörgen (dat ben ik) hadden de spatzeilen maar hoog opgetrokken, terwijl ik zelf mijn hoedje nog maar eens aansnoerde. Want nu moest het gebeuren. kortom een barre tocht bij 25 graden boven nul.
Na vertrek vanaf de Loods zat de TomTom achterin bij Robbert: Allard vertelde feilloos waar we heen moesten. Kijk daar kan een Plezante vrouw met Flaamsche Swoele Stem niet tegen op. Op naar Niehove. Hier werd in de haven eerst maar eens koffie met cake ingenomen om toch goed beslagen aan de tocht te beginnen.
Daarna te water in een metersdikke soep van groen en nog meer groen.
Nicolien gaat als de brandweer met haar nieuwe peddel en we moeten haar zo een halt toeroepen, anders komt er een versnelling in the nauwe planning van deze meermaal vijf kilometer buffelen. WE mogen de krachten niet meteen verspillen in den beginne.
Het waait hard maar we gaan ervoor. We komen langs Pamazielje en dan volgt een uitspraak van Bert……Met houde de peddelsteel onwrikbaar vast.
Marlies steigert en een vergadering voor de instructeurs is al bijna een feit: Wie heeft je dit geleerd???
Misschien was het oud Hollands of werd de instructie verkeerd geïnterpreteerd. maar we weten nu in elk geval dat een peddel met zoveel kracht vast houden met je rechterhand uit de boze is. Al laat Den oudhen EGKV handboekh anders sien.
Hierna blijkt het al beter te gaan en word de hand losser om de steel heen gedaan, we gaan als de wind.
Nu en dan kijken we even over het land en na nog even door doorbijten komen we op het Kommerzijlsterdiep. Hier gaan we onder de brug door en belanden in een wel heeel stil Kommerzijl. Een paar kinderen is het enige wat we horen. De plaatselijke kroeg is open maar toch ook weer dicht. Een kleine wandeling volgt en al gauw zijn we uitgewandeld. Kommerzijl lijkt ten dode opgeschreven, er staan de wereld huizen te koop. Ikzelf durf niet verder te lopen, zo meteen vallen we van de wereld af.
Terug maar weer naar Niehove. We hebben de wind in de rug en gaan als een speer. Al gauw hebben we de kerktoren al weer in het zicht en besluiten toch nog maar even pauze te houden. Even bijkomen van een monstertocht en de krachten verdelen voor dat het laatste stuk moet. We drijven snel met de wind de goed richting op. Marlies demonstreert nog een snelle sleep aan de voorboeg en zo komt de haven in zicht.. Wat een tocht: De voorbereiding is het halve werk, of was het meer-werk?
WE binden de boten op en gaan op verkenning bij het dorp. Appeltaart met Zahne hebben ze ook hier en al snel zitten we lekker op het terras. Daarna snel de kerk in om te biechten dat we hebben gezondigd aan alweer Appeltaart!
Daarna lopen we nog een eindje buiten het dorp en komen wat Quessant schapen tegen, half geit/half schaap lijkt het. Mooie beesten om te zien. Daarna gaan we nog even de ring van Niehove op. Dit terpdorp is een radiaaldorp, gebouwd op een verhoging, zodat men droge voeten hield bij opkomend water.
Daarna gaat het huiswaarts naar den Club. Waar men den Kanoos in den Loodshe neder zal leghen, zodath deze kan bekomen van wer eenh geslaagdhen togcht.
Is er veel veranderd over de jaren?? Waren de boten vroeger van hout, nu zijn ze van polyester. Een dikke wollen trui is nu een hightech millimeter dun sofsshell. De peddel houden we nog steeds vast…niet meer zo onwrickbaer maar nog steeds met vaste hand.
