Appeltaart on the Rocks!

(note, this article is part in the Dutch language, and made for our newsletter 'Boegbeeld".

In the weekend we made the Applepie-trip to Louis.
Every year he and Dorien are preparing nice pies, so when the seakayakers arrive, we are treated like Kings. This time they did it for the fifth year in a row.
Also worth visiting is the website from Robbert. They came back from paddling in Senegal and Gambia. See their nice photoimpression.

Appeltaart on the rocks

It giet Oan…t'goat nait deur…It giet Oan. zo verliep de communicatie tussen de coördinator, ijsmeester en de deelnemers van de Louistocht afgelopen zeventiende februari.
Net als met de Elfstedentocht was het nu niet afwegen of het ijs dik genoeg was, maar dun genoeg. konden de deelnemers van de Zeekanogroep het wel aan:
Ploegend en krakend door het ijs.

Onderweg naar de Loods fiets ik langs de meerweg, een deel van het meer ligt er spiegelglad bij, het nadere deel is rimpelig.
Mensen krabben de ramen van hun auto schoon en de hardlopers zijn weer aan hun zondagmorgen loopje begonnen.

Bij de Loods ligt het slootje bedekt onder een laagje ijs.
Een voor een komen ze binnen. "Het gaat door", "De suikerfabriek ligt helemaal dicht"….zomaar een paar kreten. Jan, op de fiets haalt nog even de winter van '56 aan. Toen waren ze wat gewend,,,,dus zullen wij het ook wel weer redden.
We waren met zijn tienen; de eerste peddelslagen zijn gemaakt en na het geweld van krakend ijs bereiken we het kanaal.
Sommigen hebben wijselijk de lichtgewicht peddel ingeruild voor een zwaardere verenigingspeddel. Deze zijn een beetje steviger. Ik houd mijn hart vast…heb het afgelopen jaar twee peddels verspeeld en hoe moet ik dit nu weer uitleggen aan de verzekering? Ja meneer, peddelt door het ijs. Ja meneer, dat doen wij bij de GKV.

Bij het naderen van de stad is het een drukte van belang bij de roeivereniging. Die hebben een wedstrijd en er zijn vele boten op het water. een leuk gezicht; veel verschillende teams met hun eigen oorlogskleuren.
Bij de Eeldersluis dragen we even over. en komen we aan bij de woonbootjes. Hier is het ijs het dikste en vraagt het om wat meer geweld. De bewoners komen uit het raam hangen en vragen zich af wat dat voor een hels kabaal is.
Je verstaanbaar maken lukt niet en nu weet ik hoe het voelt als je een gehoorapparaat draagt en je hebt storing:
Krakend ijs met af en toe een stem erdoor heen.
Zie het al voor me, en de verpleegster maar zeggen; Ja opeten hoor Opa! Terwijl je toch echt naar de wc wilt.

Na de suikerfabriek blijft het maar door ploeteren. De jonge honden geven nog meer gas…ze kunnen niet wachten op de lekkere appeltaart.

De appeltaart van Louis en Dorien word dit jaar al voor de vijfde keer gebakken. Een terugkerende tocht in de winter voor de zeekanogroep. Onder de rook van Lettelbert wachten ze de hardwerkende kayakkers op om die het naar hun zin te maken: Appeltaart, koffie en thee en een aangename houtkachel, zorgen ervoor dat je eigenlijk niet meer weg wil….maar de plicht roept.
Dapper stappen we weer in de kano en gaan richting Leekstermeer. Daar vinden we nog wat ijs op de weg, maar de rest is het heerlijk peddelend weer terug naar de Loods.
We komen in het donker aan, terwijl Taco al een spurt trekt op de fiets…Hij heeft een Blind-date in het donker. maar gelukkig heeft hij licht op zijn fiets.
Hij zet nog even de versnelling een tandje hoger.

Wij bergen de boten op en gaan lekker naar huis.
Een grote groep van de GKV houdt een winterslaap. een ander deel vaart lekker door in de winter. Tja, elk heeft zijn charme. Maar had dit niet willen missen….een vijfjarig lustrum, allemaal te danken aan de lekkere appeltaart van Louis en Dorien.
Bedankt! Leekstermeer