Message in a bottle...

Three weeks ago I was planning to go away for a trip around the province of Friesland and maybe some further away as well.
The boat was prepared with a new keel strip and a new compass. And my broken paddle was replaced by a new one.
So ready to go off and enjoy the falling leaves in autumn. During summer Friesland is a water sport haven with lots of boats but these days the water is all for myself.
Bad luck did strike while taking my last shower and was not able to walk properly anymore: back problems.
So tomorrow I'll give it another try. If there will be news I will send you a letter…..

D-day; Dollard day

Termunterzijl



surfsmurf doing the planning

It was on a evening in May when I received a call to go to the Dollard.
A nice daytrip where Germany and Holland meet, South of the river Ems.
We left from Termunterzijl, a nice little village with a very old pumping-engine. We go Eastwards where the Ems and the Dollard will split. We go into the Mouth of the Dollard, while on the Ems you can see the big vessels going to Emden, or maybe further upstream to Papenburg to be rebuild at the famous Mayerwerff.

On the way to NieuwStatenzijl we decide to pass by the pole that is standing in the water and marks the border of Holland and Germany. We are the only one on the water, it's not very deep and little boats can only come here with HW.

We are now heading for Noordpolderzijl, but we had to "Wadlopen", Meaning that we had to walk in the mud for a while, we don't have enough water under the boat. So we are knee-deep in the silt and slime.
We will have a break in the lookout of the bird's sanctuary. People from the land can only come here by a very long jetty in this swamp area and they will be rewarded with lots of flying obstacles…..and some down to earth kayakers.


beside the lookout

Wind whistles around Vlieland

This year we decided to start from Lauwersoog and paddle in a few days to Vlieland, where the annual Seakayak camp from the NKB took place. 15-22 September.
Lianna, Teun and I met at Lauwersoog and after packing we did go to the NE side of Ameland. The weather was good and a moderate wind was around.
We had to struggle in the sand and walk quite far to pitch our tents…but were rewarded with a nice spot surrounded by Dunes.

Next day we continue west along the North side of Ameland towards Terschelling. But due to weather conditions we had to stop and take the Ferry to the mainland. Prediction was NW 7 and passing the straits in between the Islands was not safe. Later that day we heard a Sailing boat did collapse and had to be rescued.
So it was all a hassle to organize some transport to pick us up, but calling the home front did get us away from Holwerd.

Next day we all met in Harlingen and took the Ferry to Vlieland.
The whole week wind was blowing hard, this mend surfing conditions were perfect to upgrade our skills: Rescue, rolling, towing etc.
I broke my paddle while my compass did vanish in the waves.
Lianna did break her tent poles. Bad luck for both of us.

On the land we had lectures about first aid, navigation, paddles etc. This week Axel and Patrick were our mentors, the main theme was leadership. During the week we experienced that communication is the key to success.

The whole week the wind was whistling in our ears and the last day there was no wind at all. So we could all paddle back to Harlingen in the presence of sailing ships. And on a rare occasion a seal is appearing on the surface to say hello.

Savage Scotland:Seasick, saltwater and seakayakking

(note: this article is in the Dutch language)


Twee volle vaarweken hadden we om in West-Scotland het eiland Mull en omliggende eilanden te bekijken.
Drie kayakk/sters en een Novice gingen 26 mei richting Ijmuiden om daar op de Ferry naar New Castle te stappen. Allemaal bepakt en bezakt, en op het laatste moment nog even langs Arend Bloem kwamen we aan. De vakantie kon van start gaan.

Gerard, Theun , Marieke en ikzelf, Jörgen waren al een paar keer bij elkaar gekomen om de vakantie door te nemen. De voorbereiding is immers het halve werk: paklijsten, kleding, eten, papieren, kaarten alles kwam aan de orde. Dit later door Gerard mooi verwerkt in een echte SCOTLAND VAKANTIE ALMANAK.

Zaterdag zitten we de hele dag in de auto om op de plaats van bestemming te komen. Maar in de avond komt Arduaine, onze beginpunt in zicht.
De volgende dag kunnen we van start. Boten gepakt en op weg. We varen langs indrukwekkende bergen, en de wind is redelijk goed te doen. Korte tijd later staan we tot onze knieen in het zeewier aan onze boten te sjorren. We hebben een passage gekozen waar we net doorheen kunnen .
Na weer een tijdje in de boot gezeten te hebben, komen nu ten noorden van Luing, daar staan mooie hoge golven, die zich door de nauwe gang proberen te persen met het tegenover gelegen eiland Seil.
Op de eerste dag doen we het rustig aan, en varen richting Easdale. Daar lunchen we. De wind zit ons een beetje in de weg om de oversteek naar Mull te maken. Toch zetten we onderweg door en laten het geplande eiland Karrera liggen….

Al in het kleine haventje voel ik wat. Beroerd, en niet optimaal. en ja hoor na een paar mijl varen, vraag ik assistentie aan Theun om even over de boot te mogen hangen. Overgeven, voer voor de vissen, of hoe je het ook wilt noemen…..ik word doodziek, en na heel veel keren overgeven word het niet beter. Heb bij iedereen even over de boot mogen hangen. En nu volgt de lange weg naar de campeerplek. Heb zelf niet door dat het allemaal langzamer en langzamer gaat.
De volgende dag voel ik me nog erg ziek, en er word die dag niet gevaren, deels door de wind deels door mij. Een samenzwering van zeeziekte en oververmoeidheid….. I AM DOOMED.
De andere drie maken de dag vol met een lange wandeling naar Duart Castle, deze ligt strategisch op de Noord-Oost punt van Mull.
De wind blijft tekeer gaan, en nu en dan komt er een regenbui over. De kou houden we buiten door ons warm te kleden. Het kampvuur word met een brander aan de gang geholpen. De weergoden zijn niet met ons…maar iedereen heeft het naar zijn zin.

De volgende dag waait het hard, en de koppen staan op de golven….de radio geeft weinig hoop op verbetering. Nog een dag binnen blijven is ook niks, we gaan ervoor en gaan de Sound Of Mull in. We varen richting het Noorden, waar we na veel buiswater op hoger wal aankomen. Blij dat we het gedaan hebben. Ik heb veel vertrouwen in mijn boot, eindelijk omstandigheden waar hij voor gemaakt is. Onderweg komen we een paar andere Schotse Kayakkers tegen. Na de gebruikelijke vragen van: waar ga je heen en waar kom je vandaan vervolgen we onze weg richting Loch Aline.
Een Idyllisch meer, waar we een mooi plekje vinden voor de nacht. een beekje kabbelt een paar meter van onze tenten. Kleren worden uitgespoeld en uitgehangen om te drogen. En we maken lekker eten in de buitenlucht.

Nog een paar mijl en we zijn in Tobermory, we hebben al weer meer dan tien mijl eropzitten die dag. De wind blijft volhouden, en wij ook. Onze conditie gaat met de dag omhoog. We komen de baai invaren en de gekleurde huisjes passen in het geheel: De bootjes aan de ankerboeien, een ferry die passagiers afzet op de pier, een Fish-and-Chips Van op de kade.
We kleden ons om, en gaan aan de wal. We verliezen veel tijd doordat we geen goede campeerplaats kunnen vinden. Maar zoals altijd worden we beloond met de mooiste plekjes, en komen zodoende aan de andere kant van de baai terecht: waar een kleine pier, een viskwekerij, regen en veel groen het een onbetaalbaar plaatje maken. Wat is het hier mooi.
Tobermory
We gaan nu richting Calgary Bay vanwaar we de oversteek willen maken naar Coll. Schaapjes komen door het kamp gemarcheerd, en zullen in hun beleving wel hun bedenkingen hebben over dit zootje ongeregeld.
Coll wacht op ons, en het is een mooie dag. De wind is goed te doen, en het kwik word ook milder…..maar de wind wakkert aan, de stroming gaat de verkeerde kant op, en wij zitten er middenin. We moeten ons beste beentje voorzetten, het eiland komt niet dichterbij. We peddelen als gekken: minuten worden uren, we maken vooruitgang: drie kilometer per uur: 250 meter peddelen in vijf minuten. Geen doen….
Nog een schepje erbovenop, en komen aan in Coll. Gerard heeft me een eindje gesleept, en heeft de tong op de knieen hangen. We belanden in het Grand-Cafe van Coll. Een uit de kluiten gegroeide huiskamer waar we hartelijk worden ontvangen, en een warme lunch krijgen voorgeschoteld met vis.
Marieke en Theun hebben onderweg bezoek gekregen van een paar dolfijnen. THEY WERE THE CHOSEN TWO.
Op Coll is niet veel te doen, de enige winkel is klein. En voor brandstof ben je afhankelijk van de twee middagen dat de benzinepomp open is. Wij hebben pech, en zijn er op de verkeerde dag. Onze branders worden niet voorzien van de Coll-gasoline. Na een tijd zijn we weer opgeladen en varen nog een eind langs de kust en camperen onder de rook van een Kasteel.
Onder Coll ligt Tiree, daar wonen aanzienlijk meer mensen. De eenbaanweg is gelijk snelweg, en de winkel heeft aardig meer te bieden dan Coll. Schapen overal om je heen. We nemen weer genoeg voedsel in voor de komende dagen………

Vier verschillende CHARACTERS, samen op vakantie: de een introvert de andere extrovert; de een snel ingepakt de andere komt altijd laat op gang. De een vaart snel, de andere langzaam. Iemand weet het beter, de andere nog beter De een boert, de ander laat winden. De een gaat links om het eiland de ander rechts. De een speelt fluit, de andere komt er boven uit.
Iemand die afwasmiddel ipv. olie op de vis doet. De een kookt lekker, de andere nog lekkerder. De een verzameld midgets de ander teken.
Kortom een verscheidenheid aan Characters: We had it all!
Toch zijn er RITUELEN die je allemaal moet doen: iedere avond was er de Chef de Cuisine van de dag. De een kookte nog lekkerder dan de andere. En iedereen was het erover eens dat eten een belangrijke plaats inneemt. Goed en vers eten houd de motivatie hoog.
En ja sorry Theun volgende keer zou ik labeltjes op de olie/afwasmiddel doen, dan verwissel je ze niet. Want vis met afwasmiddel…….
Verder tentje opzetten, sjouwen met de boten, water halen, kleren uitspoelen, overleggen waar/hoe we heen gaan. allemaal dingen die elke dag weer terugkomen. Verder werd elke dag de Clyde Coastguard geinformeerd over onze plannen. De eerste week was het altijd zoeken naar onze gegevens, maar na een week werden we zelfs bekend, en verliep de communicatie met de kustwacht wat gemakkelijker.

…….We vertrokken naar de Treshinish eilanden, een dikke twaalf mijl ten oosten van Tiree. De mist werd al dikker en dan word je stil. Het enige wat je hoort zijn je peddelslagen. In de verte hoor je een misthoorn. Na nog een uur varen, zijn we bijna op onze bestemming: De Dutchman's Cap. We luisteren goed, en horen ergens stuurboord voor ons de deining tegen de Boulders slaan. We varen verder en dan rijst er uit de dikke mist die enorme blok op. DUTCHMAN'CAP.
Hier doe je het voor, voor mij het hoogtepunt van de reis. En een dikke pluim voor Gerard, navigatie op zijn best.

Dutchman's Cap
We varen om het eiland heen, en pauzeren in het gezelschap van zeehonden. Volgens de boeken zijn er geen aanlegmogelijkheden, maar GKV heeft met de voeten het eiland betreden. We varen naar de noordelijkste Treshinish en onderweg varen we langs de mooie kust, en varen diep kloven/grotten binnen. Vogels verwelkomen ons. Caves
Na wat gezoek vinden we een mooie campeerplek en laten de boten een eindje beneden ons liggen. Overal waar we komen is het mooi. De ene plek nog beter dan de andere.

Treshnish
We schieten Lough Tuath in, en ronden Ulva waar we in The Boathouse onszelf verwennen met een kop thee en wat lekkers. We varen nu ten zuiden van het eiland en de bergen en de wolken liggen laag voor laag op elkaar gestapeld. Het weer is de laatste paar dagen opgeknapt, en de wereld heeft een heel ander gezicht.

The Boathouse
We gaan naar de Standing Stones, we willen er ook kamperen maar dode schapen en veel keutels doen ons verder peddelen. Ook de volgende plek wordt niks, maar zoals altijd worden we weer beloond met de mooiste plekjes als het even tegenzit. Voor ons een strandje van fijn koraal en uitzicht over talloze kleine eilandjes. Die in de zon, en het ondiepe groene water de Bahamas doet verbleken. En achter ons uitzicht op water en de groene bergen.

Blaren, rugpijn, schouders, lippen, tenen iedereen had wel wat op de reis. De nodige offers werden gebracht En het moet niet altijd makkelijk gaan. Een beetje afzien moet erbij.

Volgende etappe is Staffa, een eiland waar de bootjes met toeristen af en aan varen, om het eiland te verkennen en de grotten te zien. Hartstikke mooi…..als je tenminste in een kayak zit. De grotten zijn heel indrukwekkend en een enorme kalmte en rust stralen deze blokken uit.
Overheersend, niet met zich laten spottend. staan ze daar al eeuwen lang. Iona
Daarna komt Iona in zicht, waar we de plaatselijke dame van de supermarkt kunnen overtuigen dat alles echt wel in de kano past. Iona is een heilige plek waar het Christendom Engeland binnenkwam. En dus hebben de eilanders niks te klagen wat betreft commercie. Net buiten de drukte van het dorpje vinden we een plekje op het strand voor de nacht.
De volgende mijlen peddelen we langs de Ross of Mull, met naast ons een drie honderd meter hoge berg. Gigantisch. We vinden weer een plaatsje voor de nacht, dit keer een mindere. Veel aangespoeld touw, afval en wrakhout. De midgets weten ons te vinden, maar Theun kookt onverstoorbaar door. We besluiten toch vlak bij het water te gaan eten, maar er is geen ontkomen aan. Een groot vuur moet ze weghouden, maar het helpt weinig….ik zit zo naar de hoge berg naast ons te kijken, en kan me voorstellen dat mensen gek van die Midgets worden, en zich van de berg storten.
Na de Gravellachs gaan we richting Scarba, het is spiegelglad en de vaart zit er goed in. We komen bij de beroemde Corryvreckan, waar het kan spoken. Hier komt de zee met zo'n kracht binnen dat je Tidalraces krijgt, en waar je kan surfen. Daarnaast zijn er Eddy's, zogenaamde draaikolken die je bootje alle kanten opslingeren. Maar vandaag is er rust, en kunnen we ongestoord erdoor varen. We zoeken een eind verder een campeerplekje, en zullen hier twee dagen ons kamp opslaan. Morgen staat de Grey Dogs op het programma. Dit is aan de noord kant van Scarba, waar de zee ook op een rots onder water stort,en met een zeer grote stroomversnelling er een goede surf ontstaat.
Marieke kan de volgende dag niet wachten, en op tijd zitten we in de boot.
Als we aankomen zijn we aan de vroege kant, en kunnen nog rustig kijken hoe het geweld groter wordt.
Nadat het een beetje op gang komt, kijk ik de kat uit de boom. Probeer maar wat, en zit aldoor in de draaikolken, en word twee keer ondersteboven gezet. Het kost me moeite om weer overeind te komen in het geweld.
Anderen gaat het beter af, en het blijkt dat ik aan de verkeerde kant zat. Als volleerd surfer laten Marieke en Gerard zich aan de hoge kant in de surf glijden, en dan maar peddelen op die ene golf. Mooi om te zien.
Na een paar uur is iedereen uitgespeeld en gaan we nog een rondje om Lunga, om vervolgens kamp te kiezen. En ons klaar te maken voor de volgende dag:de laatste vaardag alweer.
We vertrekken op tijd, en hebben zodoende tijd om Oban te verkennen. Een leuk plaatsje waar iedereen de nodige Whisky en Souvenirs koopt voor het thuisfront. De volgende dag rijden we rustig en langs pittoreske dorpjes naar New Castle terug. Op de veerboot hebben we een uitgebreid diner, en zitten uren te tafelen. Daarna heb ik nog een groep Schotse kinderen kunnen vermaken in de disco. En Marieke met de TinWhistle, gaf nog een spetterend gastoptreden in de Pub van de Ferry.

En toen gingen de oogjes toe, en waren we weer in the Lowlands of Holland.
Oban
(dit verhaal heb ik gemaakt voor ons clubblad "Boegbeeld", de tocht vond plaats mei/juni 2006)

Spending the night on Simonszand?

It was this April and according to the weatherforecast, it should be warm. Very warm.

So with four people (Lianna, Kor and Jan) we planned a two-day trip to Simonszand. We left from Lauwersoog and did have a break on "het Rif", a little sand-bank in between the islands Ameland and Schiermonnikoog.

Lianna had a Cup of Coffee on "Het Rif"

After some eating and drinking we did continue our trip. Passing by the North side of Schiermonnikoog it would only take a few hours to come to Simonszand. Wind was coming from NE and we had to work hard. Too hard....after a while some mist did appear as well.

the great outdoors

So we decide to stop on the NEpoint of Schiermonnikoog where we set camp for the night.

Kayaking is not only about making miles on the sea: Camping and preparing food is part of it as well. "Haute Cuisine" on the Primus is possible and good food will keep you motivated. Same with a nice warm sleepingbag when you go to rest, so you can dream and dream........

kitchen stuff

As you can see we did not make it to Simonszand but we were rewarded with another stunning spot. In de surf I did have a little accident: My paddle was in two parts and the shoulder was not cooperating anymore.

Next day Lianna and I did have to walk for 18 km to come to the Ferry with the Kayaks, while Kor and Jan did paddle back to Lauwersoog.

To walk in the sand for many hours made us warm...

Even if it was cold, very cold: the weatherforecast did have a off-day.

waiting for the Tide

Try out page:

A Fisherman is preparing himself for another day as we arrived in the little harbour of Noordpolderzijl. Dawn was breaking and a cool breeze was around. Another day in Paddle Paradise

Noordpolderzijl, a small harbour at the Wadden sea.

COBBER is meaning mate/friend, somebody who wil not let you down and you can trust.
It's an (archaic) word, but nowadays they don't use it anymore, except in Australia.
According to the Australian-dictionary it also means an unwanted person, an alien, a tourist.....or maybe a kayakker passing by.

A lot of times people are curious about kayakkers:

Where do you go

Is it not to cold

Are you sure you will go

Are you having food with you

You have a map with you

Can you take a tent

COBBER thinks he is an alien.

Regards Jörgen

Langeland, Denmark

Try out page

First you have to learn to swim

Before you head into the water: Learn to swim.
Spiekeroog(Germany) do not use to much shampoo

Because we don't want the Coastguard to get you out of trouble. This week the KNRM did do their 75000 rescue operation overhere in Holland. They do very good work and deserve a lot of respect. Don't let them make overtime, because you are not prepared.

Baltrum(Germany) SARvessel

These two pictures I took on the Spiekeroog gathering earlier this year. Dutch and German seakayakkers work together to upgrade their skills. Spiekeroog has suberb camping close at the beach, this makes it very popular with a lot of kayakkers.